قصه به هرکه میبرم فایده ای نمی دهد.

فکر کنم یکی از دلایلی که نمیخوام اینجا از روزمرگی هام بنویسم اینه که همش غر میشه و اگر همینجور بنویسم بعد چندوقت وبلاگی پر از غر خواهم داشت 

شرایط خوبی ندارم و ذهنم از همیشه بدبین تر شده نسبت به هراتفاقی و صدالبته بی تفاوت تر

دیگه حتی دلم نمیخواد بنویسمشون یعنی گاها شاید دلم بخواد ولی دستم به نوشتنش نمیره

فکر کنم تنها چیزی که ارزش نوشتن داره حال خوبیه که کنار خانواده و همسرم دارم و حداقل مرورش حالمو خوب میکنه